باسلام و عرض تبریک وخسته نباشید خدمت شما .  هدف شما از انتخاب این موضوع چی بوده لطفا بفرمایید؟

درطول سه دهه گذشته مقاومت انتروکوکوسها به گلیکوپپتیدها بعنوان معضل بالینی مهم افزایش یافته است.گونه های  انتروکوکوس فکالیس و سپس انتروکوکوس فسیوم دو گونه غالب ایجاد کننده عفونتهای انتروکوکوسی بوده در صورتیکه عامل اکثر عفونتهای ناشی از انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین ،انتروکوکوس فسیوم میباشد. انتقال انتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین میتواند از طریق تماس مستقیم با افراد کلونیزه گوارشی یا بیمار یا از طریق تماس غیر مستقیم به واسطه دست پرسنل مراکز درمانی یا وسایل پزشکی مورد استفاده در درمان بیمار یا سطوح محیطی بیمارستان صورت پذیرد. انتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین مسئول عفونتهای بیمارستانی به  کلاستر خاصی تعلق دارند که در ابتدا بعنوان کلونال کمپلکس17 (CC17) نامگذاری گردید. از جمله فاکتورهایی که به پایداری چنین سویه هایی در بیمارستان کمک میکنند میتوان به مقاومت چند دارویی بخصوص کسب ژنهای مقاومت به آمپی سیلین  و سیپروفلوکساسین و بیان ژنهای ویرولانس مانند esp(پروتئین سطحی انتروکوکوس)، hyl (هیالورونیداز) و acm(ادهسین کلاژنی)  اشاره کرد. خصوصیات مذکور میتواند سبب تطابق بالای انتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین با محیط بیمارستان گردد .به همین دلیل شناسایی زودهنگام بیمار کلونیزه یا عفونی با منشا VRE در بیمارستان برای جلوگیری از انتقال عفونت بیمارستانی انتروکوکوس فسیوم مقاوم ضروری است.همچنین تعیین دودمان اولیه بمنظور کنترل انتشار عفونت از اهمیت زیادی برخوردار است. از آنجا که تا کنون در ایران ، مطالعه جامعی که ارتباط بین کلونیزاسیون،عفونت و  پرسنل و محیط را نشان دهد انجام نشده و اصولا از میزان واقعی عفونت بیمارستانی حاصل از انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین هم اطلاعاتی در دست نیست،  هدف از طراحی این مطالعه تعیین وضعیت عفونت بیمارستانی و نیز احتمال وجود افراد حامل بین بیماران بستری  بود تا در صورت وجود انتروکوکوس فسیوم مقاوم در محیط افراد بیمار،  در آینده کنترل بهتری صورت پذیرد. با توجه به اینکه در این مطالعه، زنجیره انتقال عفونت انتروکوکوس فسیوم در بخشهای پرخطر بیمارستان ها ( با واسطه بررسی موارد عفونت بیمارستانی،موارد انتقال توسط حاملین، وسایل پزشکی و محیط پیرامون بیمار) توسط روشهای  MLST  و PFGE مورد بررسی  اپیدمیولوژیک مولکولی قرار گرفت، لذا نتیجه این بررسی میتواند با شناسایی منابع و واسطه های مهم انتقال در بیمارستانهای مورد بررسی به تدوین  پروتکل  منطقه ای کنترل عفونت انتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین کمک نماید. با توجه به این مسئله که وجود شاخص‌های ویرولانس در بین جدایه‌های بالینی می‌تواند سبب افزایش عفونت و پیشبرد عفونت و ماندگاری انتروکوکوس در محیط‌های بیمارستانی گردد، بررسی پراکندگی ژنهای ویرولانس esp,hyl,acm در جدایه‌های بالینی انتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین و مقایسه آن با انتروکوکوس فسیوم حساس به ونکومایسین در این مطالعه گنجانده‌شد.

برای دانشجویان بعدی که بخواهند در این زمینه مطالعه کنند چه توصیه هایی دارید؟

با توجه به اندک بودن مطالعات اپیدیولوژیک مولکولی انجام شده در خصوص انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین جدا شده از منابع مختلف در بیمارستانهای ایران و افزایش معضلات ناشی از سویه های مقاوم، انجام مطالعات مذکور در نقاط مختلف کشور میتواند کمک شایانی به اجرای برنامه هایی از قبیل تدوین دستورالعملهای کشوری مقابله با افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی نماید. ضمن اینکه بررسی جدایه های انتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین در نقاط مختلف کشور با روش MLST ، میتواند در تعیین سکانس  تایپهای بومی و غالب این گونه در ایران موثر باشد.
ممنون از شما دوست عزیز