خانم آذین ستاری در گفت و گو با روابط عمومی دانشکده بهداشت بیان داشت: باکتری استافیلوکوکوس اورئوس یک کوکسی گرم مثبت و از عوامل شایع بیماریزا در انسان می‌ باشد. این باکتری میتواند باعث مشکلات متعددی مانند عفونت در پوست و بافت نرم، سپتی سمی، پنومونی، اندوکاردیت عفونی و عفونت های مرتبط با کاتتر شود. اما موضوعی که این باکتری را به یک باکتری مهم در بالین تبدیل کرده است توانایی اکتساب مقاومت به آنتی بیوتیک ها از جمله متی سیلین است که باعث ظهور سویه های مقاوم به متی سیلین (MRSA) شده است.

سویه های MRSA در مقابل تقریبا تمامی داروهای بتا لاکتام مقاوم هستند. این سویه ها زمانی به بیمارستانها ، مراکز بهداشتی و بیماران مستقر در این مراکز محدود بودند اما از اواسط دهه 1981، سویه های MRSA اکتسابی از جامعه نیز منتشر شدند. علاوه بر آن از سال 2005 سویه های MRSA مرتبط با دام و محصولات آن گزارش شده اند که این سویه ها از نظر انتقال عفونت به انسان می توانند مهم باشند.

مقاومت به متی سیلین در این باکتری، ناشی از کسب ژن mecA واقع در کاست کروموزمی به نام SCCmec می باشد که روی عناصر ژنتیکی متحرک قرار گرفته است. در این سمینار با راهنمایی دکتر پورمند، به تاریخچه MRSA،  خصوصیات و مشخصات SCCmec، تاپ های اصلی و ساب تایپ هایSCCmec، روش های SCCmec typing پرداختیم. تنوع ساختاری بالایی در بین SCCmecها وجود دارد و تاکنون ۱۳ تایپ اصلی از SCCmec در سویه های MRSA شناخته شده است، گرچه احتمال پیدایش تایپ ها و ساب تایپ های جدید نیز وجود دارد و به دلیل احتمال حضور سایر شاخص های مقاومت آنتی بیوتیکی در این کاست ها محققان باید همواره به پیدایش تایپ ها و ساب تایپ های جدید توجه داشته باشند. یکی از روش هایی که در شناسایی، کنترل و پیشگیری این سویه ها می تواند موثر باشد SCCmec typing است که روش های متفاوتی در طول زمان برای آن پیشنهاد شده است. در اکثر مطالعات از روش های multiplex PCR استفاده می شود. اما در دهه های اخیر روش های مبتنی بر real-time PCR نیز به عنوان متد موثر پیشنهاد شده اند. از آن جایی که در گروه پاتوبیولوژی مطالعات برروی MRSA  مورد توجه بوده است، امیدواریم این سمینار، گام مثبتی در جهت شناخت هرچه بهتر دانشجویان از این مسئله باشد.