مقدمه:
کووید-19 می تواند از طریق تماس مستقیم، غیرمستقیم یا نزدیک با افراد آلوده و به واسطه  ترشحات آلوده مانند بزاق و ترشحات تنفسی و یا قطرات تنفسی آنها که در صورت سرفه، عطسه و صحبت کردن از بدن خارج می شود، منتقل شود. حتی انتقال این ویروس از طریق تماس غیرمستقیم شامل تماس فرد مبتلا با یک شی یا سطح آلوده نیز امکان پذیر است. حال این سوال ممکن است مطرح شود، اگر در یک آپارتمان فردی به کووید-۱۹ مبتلا شود احتمال ابتلای همسایگان چقدر است؟
شواهد موجود برای پاسخ به این سوال:
تماس نزدیک با فرد مبتلا به کووید-19 زمانی است که کسی برای 15 دقیقه در فاصله 2 متری یک فرد آلوده باشد یا از 2 روز قبل از شروع بیماری تا زمان جدا شدن از بیمار کلا به مدت ۱۵ دقیقه (مثلا سه دوره پنج دقیقه ای) در فاصله نزدیک بیمار باشد. تعریف دقیق "تماس نزدیک" دشوار است. با این حال، 15 دقیقه در فاصله 2 متری یا کمتر می تواند به عنوان یک تعریف عملیاتی برای بررسی تماس استفاده شود.  مجاورت و میزان نزدیک شدن با فرد آلوده، مدت زمان مواجهه با او و احتمال تولید ذرات ریز تنفسی توسط فرد آلوده از جمله عوامل تاثیر گذار در انتشار ویروس کرونا می باشند. با این توصیف ها در مورد تماس نزدیک با فرد مبتلا، اگر فردی در یک ساختمان یا آپارتمان تست کرونا ویروس مثبت داشته باشد، وقتی همسایگان از مثبت شدن تست آگاه باشند با رعایت نکات بهداشتی می توانند از بیمار شدن خود جلوگیری کنند. رعایت فاصله اجتماعی و اقدامات بهداشتی از اهمیت زیادی برخوردار است.
امکان انتقال ویروس کرونا از طریق هوا به ویژه در مناطق بسته وجود دارد. توصیه می شود هر زمان که فرد از خانه خود به محوطه مشترک ساختمان می رود، از ماسک صورت کاملاً متناسب با صورت خود استفاده کند. برای جلوگیری از دست زدن به نرده های راه پله و درب اصلی ساختمان، بهتر است از دستکش های یکبار مصرف استفاده شود. اقدامات فاصله اجتماعی باید به شدت اجرا شود و باید اطمینان حاصل شود که بیش از دو نفر (متعلق به خانواده های مختلف) همزمان در آسانسور قرار نگیرند. در صورت امکان از آسانسور صرف نظر شده و هر زمان که ممکن است از راه پله استفاده شود. از تجمع بیشتر از 10 نفر در فضاهای مشترک مجتمع های مسکونی خودداری شده و در هرگونه جمعی، فاصله حداقل 2 متری بین افراد رعایت شود.
سطوحی که مرتبا در معرض لمس قرار دارند، در فواصل کوتاه تمیز و ضد عفونی شوند. فرد مراقب آنچه در خارج از منزل لمس می کند (برای مثال صندوق پستی، دکمه های آسانسور یا نرده های راه پله) باشد. بلافاصله دستان خود را ضدعفونی کند و یک بطری ضد عفونی کننده دست با خود همراه داشته باشد. در نهایت، رعایت قانون طلایی حفظ فاصله ی اجتماعی و استفاده از ماسک و دور نگه داشتن دست ها از صورت ضروی است.
نتیجه گیری:
در شواهد موجود احتمال ابتلای همسایگان در یک آپارتمان یا ساختمان به صورت عدد یا درصد بیان نشده است اما مانند هر فضای عمومی دیگری، در صورت تماس نزدیک با فرد مبتلا و عدم رعایت فاصله اجتماعی، احتمال ابتلا افزایش می یابد. زندگی در یک ساختمان در خانه های جداگانه دلیلی برای ابتلا نیست از این رو اگر در یک آپارتمان تماس نزدیکی با همسایگان وجود نداشته باشد، جای نگرانی نیست. توصیه اصلی سازمان ها و محققین بر مبنای رعایت فاصله اجتماعی (حداقل 2 متر) و استفاده از ماسک است. در صورتی که یکی از همسایگان به کووید-19 مبتلا باشد، لازم است به همه اعضای ساختمان اطلاع رسانی شود تا آنها خود را ملزم به رعایت فاصله اجتماعی کرده و به پروتکل های بهداشتی توجه بیشتری نمایند. سطوح و فضاهای مشترک در هر ساختمان لازم است به طور مرتب ضدعفونی شده و از هرگونه تجمع در فضاهای بسته مشترک خودداری شود.

منابع: