شواهد:
اگرچه واکسن ها و داروها گاهی اوقات می توانند بر یکدیگر تأثیر بگذارند، اما این تداخلات معمولاً مشکلات بزرگی ایجاد نمی کنند. افراد اگر از داروهای خاص بیماری خود استفاده می کنند، همچنان می توانند واکسن COVID-19 را دریافت کنند.
اگرچه بسیار نادر است، اما برخی از واکسن هایی که برای بیماری های دیگر استفاده می شوند می توانند با داروهایی که افراد مصرف می کنند تداخل داشته باشند. گاهی اوقات واکسن می تواند باعث شود که داروها برای مدت کوتاهی متفاوت عمل کنند و مصرف برخی داروهای خاص مانند داروهای ضد التهابی (نظیر Advil ، Motrin و Aleve) قبلاً نشان داده اند که می تواند تأثیر واکسن را کاهش دهد
در حال حاضر دقیقا مشخص نیست که آیا واکسن COVID-19 می تواند بر عملکرد داروهای افراد تأثیر بگذارد یا خیر. با این حال، آنچه ما در مورد نحوه عملکرد آن می دانیم نشان می دهد که احتمال واکنش منفی بین واکسن و هر دارویی بسیار ناچیز است. به همین دلیل مصرف دارو ها دلیل تأخیر در دریافت واکسن COVID-19 نخواهد بود. همچنین در بیشتر مواقع، تغییر کوچکی در سرعت فعال شدن یک دارو تأثیر قابل توجهی بر سلامتی  ندارد.
تأثیر داروها بر واکسن ها در واکسیناسیون دوران کودکی بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است. به طور خاص، محققان بررسی کرده اند که آیا دادن داروی کاهش تب مانند استامینوفن به کودک، درست قبل از تزریق، باعث کاهش اثربخشی این تزریق می شود. برای این وضعیت خاص، محققان دریافتند بچه هایی که قبل از تزریق، استامینوفن مصرف کرده بودند، واکنش ایمنی در خون آنها نسبت به بچه هایی که مصرف نکرده بودند، کمتر بود. با این حال واکسن ها هنوز به اندازه کافی در دنیای واقعی برای محافظت خوب عمل کردند. مانند اکثر قوانین علم پزشکی، برخی استثنائات نیز وجود دارد. یک هشدار وجود دارد که کارشناسان پزشکی در مورد آن توافق دارند: قبل از تزریق واکسن از مسکن استفاده نکنید مگر اینکه توسط پزشک تجویز شده باشد.
اگرافراد از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای درمان بیماری خود ایمنی استفاده می کنند یا از شیمی درمانی خاصی برای سرطان استفاده می کنند، داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی می تواند اثر واکسن را کاهش دهد.  همین امر در مورد افرادی که مبتلا به HIV هستند و از یک یا چند دارو که بر سیستم ایمنی آنها تأثیر گذارند، استفاده می کنند صدق می کند.
داروی ضد صرع آسیب پذیر در تعامل با واکسن های COVID-19 شامل کاربامازپین است. سایر داروهای ضد صرع مانند اتوسوکسیمید، کلونازپام، فلبامات، تیاگابین و zonisamide  همچنین ممکن است مستعد واکنش با واکسن های COVID-19 باشند. اگرچه هیچ گزارش قبلی از واکنش دارو و واکسن در این مورد وجود ندارد. با این حال، نگرانی ها از تداخل احتمالی بین واکسن های COVID-19 و داروهای ضد صرع نباید به عنوان دلیلی برای اجتناب از واکسیناسیون بیماران مبتلا به صرع یا موثر بودن واکسیناسیون COVID-19 تفسیر شود.
نتیجه گیری:
راجع به تداخلات دارویی با واکسن کووید-19 شواهد زیادی در دسترس نیست. تجربه برخی از واکسن هایی که برای بیماری های دیگر استفاده می شوند نشان داده که ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشند اما این تداخلات معمولاً مشکلات قابل ملاحظه ای ایجاد نمی کنند. افراد اگر از داروهای خاص بیماری خود استفاده می کنند، همچنان می توانند واکسن COVID-19 را دریافت کنند. احتمال واکنش منفی بین واکسن و هر دارویی بسیار ناچیز است. مصرف دارو دلیل تأخیر در دریافت واکسن COVID-19 نیست. اکثر داروهایی که افراد برای شرایط پزشکی خود مصرف می کنند، تداخلی با واکسن COVID ندارد.