ایشان مطالب زیر را در سمینار خود ارائه نمود:

تشخیص عفونت‌های باکتریایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اگر این مهم، به درستی و به موقع صورت نگیرد؛ عواقب جبران ناپذیری نظیر شکست درمان، بروز مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تحمیل بار اقتصادی بر دوش بیمار و همچنین نظام بهداشتی درمانی در پی خواهد داشت. روش‌های تشخیصی موجود در میکروب‌شناسی که عمدتاً بر اساس خصوصیات فنوتیپی عمل می‌کنند؛ دارای یک سری محدودیت‌هایی هستند. برای مثال گاهی اوقات ممکن است به دلایلی نظیر کند رشد بودن و یا سخت رشد بودن باکتری، مصرف آنتی‌بیوتیک قبل از نمونه‌برداری، حجم کم نمونه و همچنین میزان کم باکتری در نمونه، هیچ گونه رشدی بر روی محیط کشت مشاهده نشود. با توجه به محدودیت‌های روش‌های تشخیصی موجود، در سال‌های اخیر، علاقه به استفاده از روش‌های مولکولی به ویژه PCR افزایش پیدا کرده است. Pan-bacterial PCR که با نام‌های Broad-range PCR و یا Universal PCR نیز شناخته می‌شود از متدهای PCR بوده که با هدف قرار دادن توالی‌های ژنتیکی حفاظت‌شده در باکتری‌ها، به جست و جوی آن‌ها می‌پردازد. این روش، محدودیت روش‌های تشخیصی کلاسیک یعنی ناتوانی در شناسایی باکتری‌های سخت‌رشد، کند رشد و غیر قابل رشد را نداشته و قادر است که DNA باکتریایی را در این موارد شناسایی کند. همچنین در مواقعی که بیمار قبل از نمونه‌برداری آنتی‌بیوتیک مصرف نموده است؛ این روش کارامد می‌باشد. از محدودیت‌های این روش می‌توان به ریسک وجود آلودگی و ایجاد نتایج مثب کاذب و ناتوانی آن در تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی اشاره کرد. به طور کلی Pan-bacterial PCR در نمونه‌های استریل و مواردی که کشت منفی شده است؛ می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.